جن گیری امیلی رز

چند وقتی است خیلی به فکر فیلم جن گیری امیلی رز افتادم. راستش جنبه های فنی و بصری فیلم را خوب به خاطر ندارم. اما به نظرم از نظر مضمون خیلی جای فکر دارد. دختری که دچار علائمی    می شود که از دو جنبه قابل بررسی است. نمی دانم اسمش را چه می توان گذاشت، تقابل فیزیک و متافیزیک ، رویارویی علوم تجربی و علوم ماورایی ، پیکار عقل و شهود یا هر چیز دیگر....آنچه مسلم است رویکرد فیلم کاملا متافیزیکی است و تاییدی بر مساله جن گیری.اما برای من دقیقا با دیدن این فیلم مساله بر عکس شد. فیلم در زمانی ساخته شده که علم پزشکی هنوز به بسیاری از دستاورد های امروزی نرسیده بود. پزشکی که در فیلم به عنوان یکی از شهود در دادگاه حاضر می شود (و شهادتش قرار است به ضرر شخصیت اصلی که کشیش و جن گیر است تمام شود) از یک بیماری به نام "صرع جنون وار " صحبت     می کند ، و وکیل مدافع با سوال پیچ کردن او به این نتیجه می رسد که او نام این بیماری را از خود ساخته و مشغول تحقیق درباره آن است. اما آنچه امروزه به اثبات رسیده وجود بیماری temporal epilepsy است که نوعی از صرع است که در آن تشنج حرکتی اتفاق نمی افتد بلکه حملات در قسمت گیجگاه است و دقیقا می تواند نشانه هایی را داشته باشد که در فیلم برای اثبات جن زدگی امیلی رز نشان داده شده است: استشمام بوی سوختگی شدید ، توهم اعوجاج اشیا، سردرد و بسیاری علائم دیگر.
من از آن دسته آدم هایی نیستم که مسائل ماورایی و متا فیزیکی را صددرصد رد می کنند. اما باور دارم که انسان همیشه و هر جا که با نا شناخته ها مواجه می شود مایل است آنها را به ماورا نسبت دهد . مثلا در سریال زندگی دکتر قریب هم می بینیم که جوانی در همسایگی دکتر دچار تشنج می شود. مادر جوان با عجله به سراغ دکتر می آید و او را بر بالین فرزند می برد. درست چند لحظه بعد رمال یا جنگیری هم از را می رسد و تازه از حضور دکتر شاکی هم می شود و خطی دور جوان که می لرزد می کشد و اورادی می خواند و جوان آرام می گیرد. جن گیر هم به خود می بالد و احتمالا همه حاضران به توانایی های او ایمان می آورند. خب منشاء این فقط جهل است. وگر نه در زمان حاضر هر کسی می داند که هنگامی که فردی دچار حمله صرع شد دیگر کار خاصی نمی شود برایش انجام داد جز اینکه مثلا از برخورد سرش با زمین یا گاز گرفتن زبانش جلوگیری کنیم. تشنج خود به خود پس از حداکثر چند دقیقه متوقف می شود.  
اما این مرز کجاست؟ مسائل فرا واقعی تا چه حد در زندگی ما نقش دارند؟ از کجا باید از فیزیک دست بکشیم و به متا فیزیک رو بیاوریم؟  شاید اگر فرصتی دست دهد در موردش بیشتر بخوانم و ببینم و بنویسم.