این روزها، سالی می گذرد که ما شاهدیم و نظاره گر. شاهدانیم بر گذر تلخ     لحظه ها و دقایق بی انصاف بر این مرز و بوم....بر مردم این سرزمین...که دیریست     می خواهند دست یابند به خود...و به رهایی خود. به نظاره نشسته ایم آنان را که سخن می گویند، آنان را که گام برمی دارند، آنان را که حقیقت بر زبان جاری     می سازند و آنان را که بر سر این همه، حیات خود را قربانی می کنند. ما تنها نظاره می کنیم ، پاره ای از تاریخ سرزمینمان را که رقم می خورد و شاهدیم بر قطع شدن درختان پر برگ و بار زندگیمان و هر روز ابری تر شدن آسمان خانه مان..... 

شاد باد روان شاعری که می گفت: 

 "ما بی چرا زندگانیم    آنان به چرا مرگ خود آگاهانند."