انگار هنوز هم در این کشور رشته های تحصیلی به دور از سطح سواد تحصیل کننده ی آن ، به جهت ماهیت ذاتیشان درجه بندی می شوند. دکتر ها و مهندس ها در زمره ی آنهایی قرار دارند که مایه ی مباهات خود و خانواده شان هستند و بقیه ی رشته ها به فراخور حالشان کم کم از درجه ی اعتبار ساقط می شوند به طوری که حتی مایه ی سر افکندگی خواهند بود. البته نمی خواهم یک حکم کلی صادر کنم اما کم ندیده ام این نوع درجه بندی را.
مثلا همین چند وقت پیش پدرم داشت در مورد سطح تحصیلات بنده به یکی از دوستانش میگفت: "هدی جان فوق لیسانس هنر دانشگاه سراسری می خواند. البته ایشان دختر بسیار با استعدادی است و با معدل خیلی خوب دیپلم ریاضی گرفت، ولی خوب.....خودش هنر دوست داشت".
با شنیدن این حرف چشمانم گرد شد و غش غش زدم زیر خنده. پدر بیچاره ام مجبور است برای جلوگیری از سرافکندگی سوابق تحصیلی ام را به دوستش یادآوری کند.!!!!